സൂര്യഗായത്രി നീ...
മധുരഭരഗാത്രി നീ...
ഊഷര പതംഗങ്ങളാടുന്ന രാത്രിയില്‍
വിരഹപദ ഗന്ധങ്ങളാളുന്ന മാത്രയില്‍
എന്നാത്മശിഖിരത്തിലൊരു മൗനശിബിരമായ്
എന്‍ ഹൃദയധമനിയില്‍ നൊമ്പരധനുസ്സുമായ്‌
ഇനി യാത്ര മൊഴിയാതെ യാത്രയാവുന്നു നീ!
പിന്‍വിളികളായെന്‍റെ പ്രണയശലഭങ്ങള്‍ തന്‍-
ചിറകടികള്‍; ചിരകാലമായ് നാം മദം കൊണ്ട
രാക്കനവുകള്‍ തന്‍റെ ചെം നിറങ്ങള്‍...
പിന്തുടരുവാനെന്‍റെ ജന്മയാനങ്ങള്‍ തന്‍-
അനഘ പ്രയാണങ്ങള്‍ നേര്‍ന്ന ചരണങ്ങള്‍..!
രാവിന്‍ നിഴല്‍ കൊണ്ട് തീര്‍ത്ത ചലനങ്ങളില്‍..
സങ്കല്പമഗ്നി തിരയുന്ന ജ്വലനങ്ങളില്‍..
എന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍..
സ്മൃതി ജാലകങ്ങളില്‍..
ഒരു നേര്‍ത്ത നിനദമുയരുന്നു;
കരള്‍- പിടഞ്ഞൊരു വാനമ്പാടി പാടുന്നു!
ഇനിയെന്‍റെ പുലരിയില്‍ സൂര്യനില്ല...
ഇനിയെന്‍റെയിരവുകള്‍ക്കാതിരകളില്ല...
ഇനിയെന്‍റെയധരങ്ങള്‍ ചിരി തൊടില്ല; ഇനി-
യെന്‍ കവിതയില്‍ മോദ ലഹരിയില്ല!
വഴിക്കണ്ണുകള്‍ നാട്ടു നിശ്ചേഷ്ടനായ്
നിന്‍റെ വിരഹത്തിലുയിരറ്റു വീഴാതിരിക്കാന്‍
ഭൂപടങ്ങള്‍ തന്‍റെ കുറുകെ ത്തളിര്‍ക്കുന്ന
രേഖാംശരേഖയാണെന്നാശ്രയം..!
തുടങ്ങുന്നിടത്ത് തന്നെ തിരിച്ചെത്തുന്ന
യാത്രാപഥങ്ങളാണിന്നെന്‍റെ സ്വാന്ത്വനം..!!
പോയ്‌ വരിക പ്രേയസീ,
പാഥേയമായെന്‍റെ ഹൃദയവും പേറി നീ
പോയ്‌ വരിക; പഥ സീമകള്‍ നിന്‍റെ
പാദചിഹ്നങ്ങളെ കാത്തിരിക്കുന്നു...!
ഇവിടെ,
നിനക്കായ്‌ ഞാനും കാത്തിരിക്കുന്നു...!!
----ശുഭം----
No comments:
Post a Comment