............

ഒറ്റപ്പെടലൊരാകാശം നഷ്ടപ്പെട്ട
ദ്വീപിന്റെ നോവാണ്..
കടലോളം ദൂരങ്ങൾക്കിടയിൽ
തന്നിലേക്കെത്താതെ
അമർന്നു പോയ തിരയെ കുറിച്ചാണ്
വ്യസനിക്കുന്നതെന്നു
പതം പറയുമെങ്കിലും...!

നോക്കൂ..
നക്ഷത്രങ്ങൾ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന
മച്ചുള്ള ഒരു വീടിനെ കുറിച്ച്
ഓർമ്മ വരുന്നില്ലേ??
ഓർമ്മയുടെ
പിരിയൻ ഗോവണിയിലൂടെ
വീടിന്റെ ബാൽക്കണിയിലേക്ക് കയറിപ്പോകുന്ന ഋതുക്കൾ..
വിയർത്തു നനഞ്ഞ മുകിലുകളിൽ നിന്ന് ഉതിർന്നു വീഴുന്ന കാലം..

ഒറ്റപ്പെടൽ, മരണം പുരട്ടിയ മൗനമാണ്‌..
ഹൃദയമിടിക്കുമ്പോഴും, സിരാധമനികളിലൂടെ നിണമൊഴുകുമ്പോഴും,
ഒരു വിരഹത്തിന്റെ ശീതമാപിനിയിൽ
ആത്മാവ് നിശ്ചലമാകുന്നു..
ചിന്തകളുടെ മാറാലപ്പശയിലൊട്ടി
മനസ്സും...!!

ആകാശത്തെക്കുറിച്ച്
മറന്നുപോകുന്ന നിമിഷം,
കടലിൽ
ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയ തിരകളെ കുറിച്ച്
ഓർത്തു തുടങ്ങുന്ന നിമിഷം,
വിജനമായ ദ്വീപെന്നു പേരുള്ള
കവിതയിലിരുന്ന്
അറ്റമില്ലാത്ത കടലാകാശത്തിൽ,  അല്ലെങ്കിൽ ആകാശക്കടലിൽ,
നഷ്ടപ്പെട്ട നക്ഷത്രത്തിരകളെണ്ണിത്തുടങ്ങുന്നു;
ഒറ്റക്കായിപ്പോയ ഒരു കര..!!